CLICK HERE FOR FREE BLOGGER TEMPLATES, LINK BUTTONS AND MORE! »
Protected by Copyscape Online Plagiarism Finder

BabelFish Universal Translator Widget

Τρίτη 4 Μαΐου 2010

Επικοινωνούμε με το παιδί μας

Συνεργάστηκε η κλινική παιδοψυχολόγο
Φανή Λούγκλου
www.flouglou.gr
Η σωστή επικοινωνία είναι η βάση της διδασκαλίας του παιδιού από το γονιό, της εμπιστοσύνης, του σεβασμού και της αρμονίας στις σχέσεις μεταξύ των δυο μερών. Το σημαντικότερο απ’ όλα είναι να θυμόμαστε ότι το παιδί, σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεται, είναι άνθρωπος με προσωπικότητα, απόψεις και επιθυμίες. Ο γονιός πρέπει να σέβεται αυτά τα στοιχεία.
  1. Ερμηνεύουμε τη συμπεριφορά των παιδιών. Ο γονιός πρέπει να είναι διατεθειμένος να καταλάβει το παιδί του και τις συμπεριφορές του. Πολλές φορές τα παιδιά δεν μπορούν ή δεν ξέρουν πώς να πουν αυτό που θέλουν ή αυτό που τα ενοχλεί με αποτέλεσμα να καταφεύγουν σε συμπεριφορές μη αποδεκτές από τους γονείς, όπως γκρίνια, επιθετικότητα και αντιδραστικότητα. Εκείνη τη στιγμή, πρέπει ο γονιός να σκεφτεί λογικά και να αντιδράσει συνειδητοποιημένα. Οι παρορμητικές αντιδράσεις και οι απαντήσεις χωρίς σκέψη συχνά χειροτερεύουν τις αρνητικές συμπεριφορές των παιδιών. 
  2. Βάζουμε κανόνες. Η θέσπιση κανόνων βοηθά την οικογένεια να οργανωθεί και να γνωρίζει το πρόγραμμα και τις επιθυμητές συμπεριφορές μέσα στο σπίτι.  Όταν αυτοί οι κανόνες έχουν εξηγηθεί με υπομονή στα παιδιά και οι γονείς πρώτοι τους κάνουν πράξη, τότε και τα παιδιά θα τους τηρήσουν, ακόμα κι αν δεν τους αρέσουν κάποιοι εξ αυτών. Η τακτική αυτή διευκολύνει τους γονείς να λύσουν καθημερινά προβλήματα χωρίς ένταση και να μπορέσουν να ασχοληθούν με άλλα ζητήματα που θα προκύψουν.
  3. Είμαι εδώ και σε ακούω. Η επικοινωνία αρχίζει δείχνοντας ότι ακούμε τα συναισθήματα του παιδιού και αυτό που εννοεί.  Για να επικοινωνήσουμε με τα παιδιά μας, πρέπει να μάθουμε κατ’ αρχήν να είμαστε καλοί ακροατές.  Η αποτελεσματική ακοή περιλαμβάνει την ανάγκη να επικοινωνούμε με τα μάτια και τη στάση μας, έτσι ώστε να δείχνουμε ξεκάθαρα ότι ακούμε.
  4. Αποφεύγουμε την γκρίνια και την κριτική. Αποφεύγουμε την γκρίνια, την κριτική, την απειλή, το κήρυγμα, τον εκβιασμό και τη γελοιοποίηση.  Η επικοινωνία με τα παιδιά πρέπει να βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό που περιλαμβάνει την ανάγκη να παραδεχτούμε τα συναισθήματα των παιδιών.  Όταν το παιδί νιώσει ότι το καταλαβαίνουμε, θα αισθανθεί ασφάλεια και θα μιλήσει μαζί μας. 
  5. Απαντάμε ανοιχτά. Η χρήση ανοιχτών απαντήσεων αφήνουν την πόρτα της επικοινωνίας ανοιχτή και αποτελούν μια προσπάθεια να καταλάβουμε τι νιώθει και τι εννοεί ο άλλος. Οι κλειστές απαντήσεις από την άλλη, αγνοούν τα συναισθήματα του παιδιού και δείχνουν ότι ούτε ακούσαμε ούτε καταλάβαμε.  Αν το παιδί μας πει «Η δασκάλα είναι στριμμένη» μια ανοιχτή απάντηση θα μπορούσε να είναι «Έγινε κάτι στο σχολείο και έχεις θυμώσει» ενώ μία κλειστή «Δεν μπορώ να κάνω κάτι, αυτή είναι και πρέπει να τη συνηθίσεις».  Με την πρώτη απάντηση, το παιδί παίρνει θάρρος και μπορεί να ανοιχτεί και να πει τι έχει συνέβη ώστε να θεωρεί τη δασκάλα του στριμμένη.  Με τη δεύτερη απάντηση, το παιδί νιώθει απόρριψη και αποθάρρυνση. 
  6. Εναλλακτικές λύσεις. Η καλή επικοινωνία περιλαμβάνει την αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων καθώς και την έκφραση των δικών μας συναισθημάτων και ιδεών.  Βοηθάμε το παιδί να καταλάβει ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις και δεν επιβάλλουμε μία εμείς, αλλά βοηθάμε το παιδί να επιλέξει αυτή που του ταιριάζει, βάσει των πιθανών αποτελεσμάτων. Ακόμα και τα πιο μικρά παιδιά μπορούν να καταλάβουν τις συνέπειες μιας πράξης αν τις συζητήσουμε μαζί τους και μπορούν να αποφασίσουν ποια είναι η καλύτερη εναλλακτική λύση. 
  7. Αμοιβαία συμπεριφορά. Ως γονείς, επίσης, πρέπει να καθορίσουμε σε ποιον ανήκει το πρόβλημα ρωτώντας τον εαυτό μας «Τίνος οι ανάγκες και οι επιθυμίες δεν ικανοποιούνται;».  Η συμπεριφορά του παιδιού γίνεται δικό μας πρόβλημα μόνο όταν αυτή η συμπεριφορά μας εμποδίζει.  Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να δείχνουμε τα συναισθήματά μας με μηνύματα στο πρώτο πρόσωπο.  Τα μηνύματα αυτά λένε στα παιδιά με ποιο τρόπο σας εμποδίζει η συμπεριφορά του και πώς νιώθουμε γι αυτό.  Αν, για παράδειγμα, το παιδί δεν βοηθά στο καθάρισμα του σπιτιού μαζεύοντας το δωμάτιό του (όπως έχουμε συμφωνήσει), τότε, αντί να φωνάζουμε, να απειλούμε και να εκβιάζουμε, μπορούμε να πούμε «Όταν δεν κρατάς τις συμφωνίες, νιώθω ότι αδικούμαι γιατί πρέπει εγώ να κάνω όλες τις δουλειές».  Δίνουμε δηλαδή στο παιδί να καταλάβει πώς η συμπεριφορά του μας επηρεάζει και δείχνει την ανθρώπινη πλευρά του γονιού. Πρέπει όμως να επιλέγουμε σωστά τις λέξεις που θα χρησιμοποιήσουμε ώστε να μην κατηγορήσουμε το παιδί, γιατί τότε θα τσακωθούμε.  Είναι πολύ διαφορετικό να πούμε «Δεν καθάρισες και τώρα πρέπει να το κάνω εγώ» από το «Όταν δεν κρατάς τις συμφωνίες νιώθω ότι αδικούμαι γιατί πρέπει εγώ να κάνω όλες τις δουλειές».
  8. Προσοχή! Όταν υπάρχει διαμάχη, περιοριζόμαστε  μόνο στην αναγνώριση των συναισθημάτων του παιδιού και στο ν’ απαντάμε στις ερωτήσεις.  Προσπαθούμε, όσο το δυνατό περισσότερο, να μιλάμε όταν επικρατεί ήρεμη και φιλική ατμόσφαιρα. Ο σαρκασμός, η γελοιοποίηση και η πίεση καταστρέφουν την καλή σχέση.  Αποφεύγουμε τις ετικέτες που προσβάλλον το παιδί και το αποθαρρύνουν από το να επικοινωνήσει μαζί μας.
Πηγή www.babyspace.gr
Related Posts with Thumbnails